Het ontstaan van de Roerdriehoek, het Duitse bruggehoofd tussen Maas en Roer 1944 - 1945 Na de uitbraak uit Normandië ging de Geallieerde opmars razendsnel.
Zo werd Parijs op 24 augustus 1944 bevrijd en Maastricht door de Amerikaanse 30th Infantry Division op 14 september 1944. O.a. door het gebrek aan voorraden kwam het front in Zuid Limburg eind september 1944 tussen Nieuwstadt en Susteren bij de beek, de Vloedgraaf, tot stilstand. De Vloedgraaf werd de frontlijn.

Na de bevrijding van Zuid Limburg in september 1944 waren de Amerikanen oostelijk richting Aken getrokken, het gebied boven Sittard behoorde tot de Britse zone, om daar de Westwall (ook wel Siegfriedlinie genoemd) aan te vallen en kwamen bij Aken en in het Hürtgenwald in een bloedige strijd terecht. De Amerikaanse 102nd Infantry Division wist uiteindelijk bij Linnich de Roer te bereiken en de Britse 43rd Wessex Division kwam een paar kilometer ten noorden van Geilenkirchen tot stilstand. Aangezien de Duitsers de Roerdammen in de Duitse Eifel in handen hadden werd er geen oversteek over de Roer ondernomen.

Op 22 november 1944 hadden de Britten ook de laatste Duitsers aan de west zijde van de Maas bij Roermond verjaagd en op 3 december is het bruggenhoofd bij Blerick opgeruimd en liep de frontlinie langs de rivieren de Maas en Roer. De Roerdriehoek, het Duitse bruggenhoofd tussen Roermond-Maaseik-Geilenkirchten, stond nu nog als enige in de weg voor een verdere opmars het Rijnland in.